"Η δεύτερη πιο ζεστή αγκαλιά μετά τη δική σας..."

"Η δεύτερη πιο ζεστή αγκαλιά μετά τη δική σας..."

Περισσότερα για μας μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα μας www.nbnw.gr


Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

Όσα θα ήθελα να πω στη νηπιαγωγό του παιδιού μου τις πρώτες μέρες στον παιδικό σταθμό....

(Σημείωση: Το κείμενο αυτό γράφτηκε σε συνέχεια προηγούμενης ανάρτησής μου με τίτλο "Τι θα ήθελε η νηπιαγωγός του παιδιού σας να σας πει (και προφανώς δεν σας λέει)". Και γράφτηκε γιατί κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις... Και σα μαμά-νηπιαγωγός έχω την πολυτέλεια να ζω και τις δύο....)


Αγαπημένη μου!
(σε προσφωνώ "αγαπημένη", γιατί από εδώ και πέρα θα έχεις στα χέρια σου κάθε μέρα το παιδί μου, που είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχω.  Άρα πρέπει να είσαι αγαπημένη δική μου, γιατί θα πρέπει να είσαι και αγαπημένη δική του...)

Αυτές τις μέρες ξεκίνησα να σου φέρνω στον Παιδικό Σταθμό το παιδί μου.  Δεν ξέρω αν μπορείς να συνειδητοποιήσεις πόση συναισθηματική φόρτιση μπορεί να έχει αυτή η διαδικασία για μένα...

Το παιδί μου, που το είχα μέσα στην κοιλιά μου για 9 ολόκληρους μήνες, που το κράτησα στην αγκαλιά μου, το τάισα, ξενύχτησα στο προσκεφάλι του, του έμαθα τα πρώτα του βήματα και τις πρώτες του λέξεις, ήρθε η εποχή που πρέπει να το εμπιστευτώ σε μια άλλη γυναίκα.  Έξω από το σπίτι μας. Έξω από το χώρο που έχει συνηθίσει και με τους ανθρώπους που έχει συνηθίσει να το λατρεύουν. Μακριά από τα αγαπημένα του παιχνίδια  - που ήταν μόνο δικά του.

Καταλαβαίνω πως αυτή είναι η δουλειά σου και πως για σένα θα είναι ένα παιδάκι σαν όλα τα άλλα.  Είμαι σίγουρη πως θα το αγαπάς και θα το προσέχεις και πως θα κάνεις τη δουλειά σου όσο καλύτερα μπορείς. Αλλά ήθελα να σου πω μερικά πράγματα για το παιδί μου και για μένα, προκειμένου να είμαστε και οι δυο ήσυχες πως η μεταξύ μας συνεργασία θα πάει καλά.

Όπως λοιπόν σου προανέφερα, για μένα το παιδί μου είναι μοναδικό.  Ξέρω όλα όσα του αρέσουν και δεν του αρέσουν, μπορώ να καταλάβω μόνο με ένα βλέμμα του τι θέλει και τι δεν θέλει, δεν αντέχω να το βλέπω να κλαίει και να χτυπιέται και να με κοιτάει με τα μάτια βουρκωμένα.

Χρειαζόμαστε και οι δύο χρόνο για να αποχωριστούμε ο ένας τον άλλον.  Θέλω κι εγώ να συνηθίσω στην ιδέα πως πλέον δεν είναι συνέχεια μαζί μου και αυτό να συνειδητοποιήσει πως πλέον δεν θα είμαστε μαζί. Χρειαζόμαστε τόσο αυτό, όσο κι εγώ, χρόνο για να σε γνωρίσουμε και να σε εμπιστευτούμε.  

Αν μπορούσα θα σου έγραφα μια ολόκληρη λίστα με όλα όσα χρειάζεται να ξέρεις για το παιδί μου.  Για το τι σημαίνει το κάθε βλέμμα και η κάθε λέξη του (που σε σένα μπορεί να είναι ακατανόητη, αλλά σε μένα είναι εξαιρετικά σαφής. Είναι μόνο 2,5 χρονών βλέπεις και δεν μιλάει καθαρά....). Για το ποια φαγητά τρώει. Για το ποιες είναι οι αγαπημένες μου δραστηριότητες.  Ξέρω πως δεν γίνεται.  Καταλαβαίνω πως δεν μπορείς να το ταϊζεις όπως το τάιζα εγώ ή να του κάνεις όλα τα χατήρια όπως του τα έκανα εγώ. Αλλά αν έστω και για λίγο στη διάρκεια της ημέρας μπορούσες να το κάνεις να νιώθει ξεχωριστό, όπως ένιωθε στο σπίτι, νομίζω πως θα του έκανε πάρα πολύ καλό.

Ενθάρρυνέ το να δοκιμάσει να κάνει καινούρια πράγματα, όπως θα έκανα εγώ. Επιβράβευσέ το.  ΄Οταν του λέμε μπράβο, λάμπει στο πρόσωπό του και  προσπαθεί ακόμη περισσότερο.   Σε ποιον δεν αρέσει να του λένε μπράβο;

Καμμιά φορά μπορεί να χαϊδεύεται.  Είναι μικρό ακόμα.  Μην τσιγκουνευτείς τις αγκαλιές σου, σε παρακαλώ.  Ξέρω πως πρέπει να έχεις μια ΤΕΡΑΑΑΑΑΣΤΙΑ αγκαλιά για να χωρέσει όλα τα παιδάκια που έχεις στην ευθύνη σου, αλλά φαντάζομαι πως δεν ζητάνε όλα μαζί συγχρόνως αγκαλιά. Ξέκλεψε λίγο χρόνο μία στο τόσο για να κάνεις μια αγκαλιά και για το δικό μου το παιδάκι. Θα το κάνεις να νιώσει ασφάλεια.

Ξέρω πως σκοπός του Παιδικού Σταθμού είναι να βάζει όρια και κανόνες και σιγά-σιγά να το προετοιμάζει για τη σχολική του ζωή.  Και αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αποφάσισα να σου το εμπιστευτώ. Αλλά, σε παρακαλώ πολύ, μην του φωνάζεις όταν δεν τους ακολουθεί τους κανόνες.  Τρομάζει.  Σίγουρα θα προσπαθήσει να κάνει ζουζουνιές, να μην μαζέψει τα παιχνίδια του, μπορεί και να χτυπήσει κανένα παιδάκι.  Αν του μιλήσεις όμορφα, του εξηγήσεις, το βάλεις λίγο να ηρεμήσει και να σκεφτεί σε μία καρεκλίτσα δίπλα από τα άλλα παιδάκια (όχι μόνο του, σε παρακαλώ πολύ!), είμαι σίγουρη πως θα σε ακούσει.  Δεν θα τα μάθει όλα αμέσως... Και θα σε προκαλέσει πολλές φορές για να δει αν όντως εννοείς αυτό που λες. Τα όρια που βάζουμε στο σπίτι είναι πιο χαλαρά από ό,τι στο σχολείο... (Κι εμείς το μαλώνουμε, όταν χρειάζεται, αλλά ξέρεις πώς έχουν τα πράγματα... Μου λέει ένα "μαμά μου" όλο παράπονο και λιώνω)

Επειδή μόλις έχει μάθει να πηγαίνει μόνο του στην τουαλέτα μπορεί καμμιά φορά να έχει κάποιο ατύχημα.  Σε παρακαλώ δείξε κατανόηση. Ξέρω πως δεν σου είναι εύκολο να το αλλάζεις, αφού έχεις τόσα παιδιά, αλλά σκέψου τι άσχημα που νιώθει κι αυτό για το μικρό ατύχημα που είχε... Να κάθεται με τα βρεγμένα ρούχα και να περιμένει να αλλαχτεί...

Αν μου επέτρεπες, θα σε έπαιρνα ακόμα και 5 φορές την ημέρα τηλέφωνο για να βεβαιωθώ πως το παιδί μου είναι καλά και χαρούμενο. Και να σου πω ό,τι άλλο θυμάμαι κατά τη διάρκεια της ημέρας - έτσι έκανα και μέχρι τώρα που το κράταγε στο σπίτι η κοπέλα και η μητέρα μου.  Επειδή ξέρω πως θα με πεις τρελή αν το κάνω, θα προσπαθώ να σε ενοχλώ το λιγότερο δυνατό. Αλλά πότε πότε θα σε παίρνω τηλέφωνο.  Να μην ξεχνιόμαστε...


Αφού λοιπόν δεν σε μπορώ να σε παίρνω όλη την ώρα τηλέφωνο, θέλω να ξέρεις πως με όποιον τρόπο μπορώ θέλω να μαθαίνω "με το νι και με το σίγμα" πώς πέρασε τη μέρα του μαζί σου. Με κάθε γαργαλιστική λεπτομέρεια. Γι' αυτό και δίνω τόση σημασία στο σημείωμα που βάζεις κάθε μέρα στην τσάντα του για το πώς πέρασε την ημέρα του. Θέλω να ξέρεις πως το εκτιμώ πάρα πολύ που το κάνεις. Και θέλω να ειναι όσο πιο ακριβές γίνεται. Μανούλα είμαι! Δεν πρέπει να ξέρω να έφαγε το παιδάκι μου ή αν βγήκε στον κήπο ;;; Ξέρω πως συμπληρώνεις για πολλά παιδιά συγχρόνως, αλλά ΕΙΔΙΚΑ για το δικό μου το παιδί, μην κάνεις λάθη σε παρακαλώ!!! (Τώρα, να σου πω την αμαρτία μου, ξέρω πως  έχεις παρατηρήσει πως κάποιες φορές δεν το βλέπω ούτε το διαβάζω το σημείωμά σου.  Απλά είμαι και εγώ εργαζόμενη και τρέχω να τα προλάβω όλα και πολλές φορές αμελώ να το διαβάσω.  Είναι ενοχλητικό για σένα το ξέρω, αλλά δείξε μου λίγη κατανόηση κι εσύ...)

Έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως μπορεί κάποια φορά να πέσει και να χτυπήσει όταν θα είναι μαζί σου.  Να ξέρεις πως η πρώτη μου αντίδραση θα είναι πως δεν μου το πρόσεχες.  Όταν βέβαια το σκεφτώ ώριμα, θα συνειδητοποιήσω πως το ίδιο ακριβώς θα μπορούσε να είχε συμβεί αν ήταν και μαζί μου.  Αλλά η πρώτη μου αντίδραση θα είναι να κατηγορήσω εσένα. Το παιδί μου δεν θα φταίει ποτέ. (ξέρω βέβαια πως είναι λάθος αυτό, αλλά "I can't help it", που λένε και οι Άγγλοι...)  Για ό,τι παθαίνει το παιδί μου όσο δεν είμαι εγώ μαζί του, θα φταις εσύ. Πάρτο απόφαση....

Να σε παρακαλέσω κάτι ακόμα; Αν το δεις πως σε σύγκριση με τα άλλα παιδάκια κάπου υστερεί, θέλω να μου το πεις "με το μαλακό". Στα δικά μου μάτια είναι ΑΣΤΕΡΙ.  Δεν έχω βλέπεις και το μέτρο σύγκρισης που έχεις εσύ.  Άσε που το δικαιολογώ για τα πάντα: "Άργεί να μιλήσει γιατί άργησε και ο μπαμπάς του", "δεν συγκεντρώνεται γιατί έτσι ήμουν κι εγώ"... Καταλαβαίνεις τώρα... Ποια μάνα-κουκουβάγια θα δεχτεί πως το καμάρι της υστερεί έναντι των άλλων; Οπότε, σε παρακαλώ πολύ, "με το μαλακό"! Θέλω χρόνο για να το χωνέψω, να το αποδεχτώ και να κάνω κατι γι' αυτό. Α! Και για να μην ξεχνιόμαστε : Πάλι εσύ θα πω ότι φταις στην αρχή... Που δεν είσαι καλή δασκάλα!!! Κάπου αλλού πρέπει να ρίξω το φταίξιμο η μάνα! 

Τα ρουχαλάκια του βρε παιδί μου... θα μπορείς να τα προσέχεις λιγο σε παρακαλώ ; Θα του βάζω τα καλύτερα για να ειναι περιποιημένο και πιο όμορφο από τ' άλλα... Έχε λίγο του νου σου σε παρακαλώ! Μην ξεχνάς να του βάζεις μία ποδίτσα όταν βάφετε! Δεν μας περισσεύουν να αγοράζουμε καινούρια ρούχα όλη την ώρα...

Κι ένα τελευταίο: δεν ξέρω αν είσαι μαμά η ίδια, αλλά όταν έχεις να ετοιμάσεις συγχρόνως μικρό παιδί ΚΑΙ να ετοιμαστείς κι εσύ για τη δουλειά, δεν το πετυχαίνεις εύκολα. Οπότε δείξε λίγη κατανόηση όταν αργούμε καμιά φορά... Δεν βγαίνει αλλιώς! Πίστεψέ με! 

Αυτά τα λίγα ήθελα να μοιραστώ μαζί σου. Ελπίζω να μη σε κούρασα. Θα περάσουμε όμως μια ολόκληρη σχολική χρονιά μαζί, κρατώντας εγώ από τη μία και εσύ απο την άλλη το χεράκι του παιδιού μου... Δεν έπρεπε να σου πω ένα-δυο πράγματα για μας;;;;

Καλή χρονιά αγαπημένη μου! 


(Ένα τελευταίο μυστικό: Όταν το παιδί μου σε συνηθίσει και περνάει τόσο καλά μαζί σου που δεν θα το πολυενδιαφέρει που το αφήνω στον Παιδικό Σταθμό, δεν θα με κοιτάει με τα μάτια βουρκωμένα, δεν θα μου λέει "μαμά μείνε", αλλά θα μου γυρίζει την πλάτη και θα τρέχει στη δική σου αγκαλιά, θα ΣΕ ΖΗΛΕΨΩ!!! Πολύ. Χωρίς να το θέλω όμως... Όλα κι όλα! Είπαμε να είσαι σα δεύτερη μαμά του, να το προσέχεις, να το αγαπάς, αλλά η ΜΑΜΑ ΤΟΥ δεν θα είσαι. Μαμά του θα είμαι πάντα εγώ, κι εμένα πρέπει να αγαπάει πιο πολύ από όλες! Σε φιλώ αγαπημένη!)


3 σχόλια:

  1. Δεν ξέρω για τις υπόλοιπες μαμάδες εγώ όμως συγκινήθηκα πάρα πολύ διβάζοντες αυτές τις γραμμές. Και πρέπει να ομολογήσω πως μέρος αυτών είναι μέσα στο μυαλό μου. Ευχαριστώ κα Χρηστάκη, είναι υπέροχο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ξέρω για τις υπόλοιπες μαμάδες εγώ όμως συγκινήθηκα πάρα πολύ διαβάζοντας αυτές τις γραμμές. Πρέπει να ομολογήσω πως μέρος αυτών υπάρχουν στο μυαλό μου. Είναι υπέροχο κα Χρηστάκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να είστε καλά! Χαίρομαι που σας συγκίνησε.. Κι εγώ ήμουν συγκινημένη όταν το έγραφα, που έχω το παιδί μαζί μου... Φαντάζομαι λοιπόν πώς νιώθουν οι υπόλοιπες μαμάδες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Χαιρόμαστε να διαβάζουμε τα σχόλιά σας!